...پس از صد سال

تو تو اشک، تو آتش، تو آب، تو باد تو خورشید تو شب تو زهر تو نفس عمیق. تو لرزش دست . تو لبخند. تو ... تو زندگی. تو دختر من. بین دستای من بزرگ شدی. قد کشیدی. خوب شدی رفتی. من پدری که حتی رفتنت رو هم ندیدم. تو دختری که از روز به دنیام اومدنت زهر و عسل بودی. کاش زهر نداشتی. زهرت پیرم کرد. آتیشی داشتم که با هر نفس عمیقم شعله ور تر می شد. آتیشت آخرین نفس هامو گرفت. آتیشم با اومدنت اومد با رفتنت نرفت. آتیشت همیشه روشن بود. دور می شدی برای دیدنت آتیشم شعله ور تر می شد. نمی دیدیمت می سوختم. نزدیک می شدی لبخند می زدی لبخند می زدم می سوختم. سوختم. افتادم. یخ زدم. مردم. توی هوای سرد بخوابی میمیری. نگفتم نذار تو سرما بخوابم من؟ چند شب بیدار بودی و من تو سرما خوابیدم؟ اما داشتم میسوختم، نمردم. اما افتادم. دیگه نسوختم، چون تموم شد     م. تو طعم زندگی من. تو رنگ زندگی من تو عطر زندگی من منو کشتی. تو هستی. همیشه هستی. همیشه مال منی. همیشه دوستت دارم. همیشه عاشقتم. اما من سوختم، افتادم، یخ زدم، مردم. من دیگه مردم. + نوشته شده در شنبه شانزدهم بهمن ۱۳۹۵ ساعت 2:8 توسط پسری که صد سال داره ...پس از صد سال...ادامه مطلب

بعد از دو سال دوباره برگشتم همینجا. چه حس آرامشی اینجا بهم دست میده. اما درست مثل خونه ای که سال ها متروکه بوده باشه همه چی به هم ریخته. حتی دیگه قالب وبلاگم پاک شده... بعد از این همه مدت بدون حرف بدو ...پس از صد سال...ادامه مطلب

در مورد امسال هیچ نظری ندارم...

...پس از صد سال...

باز دوباره چشمم تو چشمات افتاد. باز هم اون معصومیت دیوونه کننده داشت سرتا پای روحمو به آتیش می کشید. وقتی تو اون چشمای سیاهت خیره شدم قفسه سینم منفجر شد. باز هم چشمام داشت مغرورانه التماست میکرد تا اون دیوار آهنی رو بشکنی و بیای، اما اینبار تنها نبودی. همون کسی که میگفتی اگه جای من بیاد نمیتونی کنارش باشی، نمیتونی دستاشو بگیری، نمیتونی بغلش کنی... نمیتونی زندگی کنی یادته؟ آره تنها نبودی اونم پیشت بود. رو تو غیرت داشت رو کسی که همه زندگی منه. رو کسی که قرار بود مال من بشه غیرت داشت. انصاف داشته باش من باید روت غیرتی بشم یا اون؟  آره بهت گفتم برو اما واقعا ...پس از صد سال...ادامه مطلب

اینم از صدو پنج سال. حالم خوبه. امسال فقط دو نفر تولدمو تبریک گفتن. باقی یا یادشون نبود یا پیشم نبودن.  اولین سالی بود که تولدمو دور از خونه بودم. قدم بزرگی برداشتم. امیدوارم بتونم قدم های بزرگتری بردارم. وارد تنهایی بزرگی شدم. اما اصلا نیازی به عادت کردن ندارم. مثل اینکه سالهاست تنها بودمو خبر نداشتم! الان که کلا کسی دورو برم نیست میبینم دنیای من هیچ تغییری نکرده! منم و ذهن درگیر خودم. دلم برای کسی تنگ نمیشه! نمیدونم چرا! دیگه خاطره ها مثل قبل اذیتم نمیکنن! کلا یک بی حسی عجیبی نسبت به همه چیز دارم! ولی در مورد آیندم دلم روشنه اونم نمیدونم چرا!کلا حالم خوبه ...پس از صد سال...ادامه مطلب